Reestzin
'Laat de Reest je wakker kussen'
28 geselecteerde kunstenaars, waaronder ikzelf, lieten zich in het afgelopen half jaar inspireren en raken door de natuur van het Reestdal. Tijdens drie weekends in september ben je welkom op landgoed 't Ende in buurtschap De Stapel bij De Wijk. Daar zijn alle kunstwerken te zien langs een natuurwandelroute van 2 kilometer en op binnenlocaties. Voor een rondleiding kun je vooraf reserveren op de website www.reestzin.nl
'Laat de Reest je wakker kussen'
28 geselecteerde kunstenaars, waaronder ikzelf, lieten zich in het afgelopen half jaar inspireren en raken door de natuur van het Reestdal. Tijdens drie weekends in september ben je welkom op landgoed 't Ende in buurtschap De Stapel bij De Wijk. Daar zijn alle kunstwerken te zien langs een natuurwandelroute van 2 kilometer en op binnenlocaties. Voor een rondleiding kun je vooraf reserveren op de website www.reestzin.nl
Poort naar Rust en Ruimte
“Me open stellen, daartoe nodigt het landschap mij uit. Het doet me ervaren: ik ben en alles is met mij. De magie die ik ervaar in een landschap, maar ook in kunst, is voor mij de zin van het leven. De vorm van de poort lijkt te verwijzen naar bogen uit gotische kathedralen, maar misschien hebben gotiek en de vorm van de poort gewoon hetzelfde mystieke uitgangspunt. Hoe dan ook, die magie en verwondering in het landschap gun ik anderen ook en dat werd het uitgangspunt voor mijn kunstwerk.
“In Findhorn, een spirituele plek in Schotland waar in co-creatie met de natuur wordt gewerkt, heb ik mijn eerst ideeën gevormd, nog zonder op ’t Ende te zijn geweest. Pas daar kreeg ik het beeld van de poort. Ik maakte de vorm in klei en overwoog strobalen, wilgentenen en zelfs tegels van keramiek voor de uitvoering van de poort in het landschap. Het werden uiteindelijk schijven van hout, afkomstig uit de omgeving. Toen ik dat voor me zag, in een maquette van karton, werd ik helemaal enthousiast. Overigens heb ik ook nog geprobeerd om het model uit te snijden in hout met behulp van een laser cutter, maar het lukte niet om een goede meetkundige beschrijving van de vorm te maken. Wel weet ik nu alles over gotische bogen. Ook dat de vorm van mijn poort geen gotische boog is.”
“Ik belandde bij de houtzagerij waar hout van Het Drentse Landschap wordt verwerkt en zag de boomstammen liggen en rook het verzaagde hout. Het was toen duidelijk, de poort maak ik van dit hout. Er waren nog talloze technische kwesties op te lossen, zoals hoe verlijm ik de planken, hoe verbind ik delen, hoe vervoer ik dit straks op een aanhangwagen. Gastkunstenaar Lyske Gais raadde aan om een 1:1 model te bouwen om te onderzoeken welk effect de poort werkelijk geeft als je er doorheen loopt. Thuis heb ik het model nagebouwd met karton en bamboestokken. Toen viel alles op zijn plek. Het was wonderlijk te beseffen dat wat ik wilde bereiken, ook gebeurde: het gevoel buiten bereik te zijn, een kader te vormen, in stilte te lopen. Scheppen is een wonderlijk proces. Ik gooi allerlei informatie in mijn lijf en dan komt er iets uit wat ik niet kon beredeneren maar voor mijn gevoel echt klopt.”
“In Findhorn, een spirituele plek in Schotland waar in co-creatie met de natuur wordt gewerkt, heb ik mijn eerst ideeën gevormd, nog zonder op ’t Ende te zijn geweest. Pas daar kreeg ik het beeld van de poort. Ik maakte de vorm in klei en overwoog strobalen, wilgentenen en zelfs tegels van keramiek voor de uitvoering van de poort in het landschap. Het werden uiteindelijk schijven van hout, afkomstig uit de omgeving. Toen ik dat voor me zag, in een maquette van karton, werd ik helemaal enthousiast. Overigens heb ik ook nog geprobeerd om het model uit te snijden in hout met behulp van een laser cutter, maar het lukte niet om een goede meetkundige beschrijving van de vorm te maken. Wel weet ik nu alles over gotische bogen. Ook dat de vorm van mijn poort geen gotische boog is.”
“Ik belandde bij de houtzagerij waar hout van Het Drentse Landschap wordt verwerkt en zag de boomstammen liggen en rook het verzaagde hout. Het was toen duidelijk, de poort maak ik van dit hout. Er waren nog talloze technische kwesties op te lossen, zoals hoe verlijm ik de planken, hoe verbind ik delen, hoe vervoer ik dit straks op een aanhangwagen. Gastkunstenaar Lyske Gais raadde aan om een 1:1 model te bouwen om te onderzoeken welk effect de poort werkelijk geeft als je er doorheen loopt. Thuis heb ik het model nagebouwd met karton en bamboestokken. Toen viel alles op zijn plek. Het was wonderlijk te beseffen dat wat ik wilde bereiken, ook gebeurde: het gevoel buiten bereik te zijn, een kader te vormen, in stilte te lopen. Scheppen is een wonderlijk proces. Ik gooi allerlei informatie in mijn lijf en dan komt er iets uit wat ik niet kon beredeneren maar voor mijn gevoel echt klopt.”
Het Resultaat |
Het proces
Iets maken dat groter is dan mezelf. een hele uitdaging. Door mee te doen met het project "Reestzin" heb ik deze buitenkans met beide handen aangegrepen. Het idee op aarde zetten. Het was een gestaag doorgaan. Niet te lang stil staan bij "fouten". Eindeloos mallen maken om de goede vorm van de bogen te krijgen. Een houten vloer in mijn atelier gemaakt. Hier kon ik stooklatten op vastzetten en later de planken als ze in de lijm gezet waren vastzetten.
De oprit van mijn huis werd een buiten werkplaats.De houten vloer naar buiten verplaatst om de vorm te kunnen aftekenen en de bogen te kunnen zagen. Strakke spanningsbogen was mijn ideaal. De decoupeerzaag meanderde als de Reest.
Ewout heeft me geholpen bij de opstart en bij het bijna laatste eindje. Hulp vragen en opdrachten geven, dat heb ik nu geleerd. Geen paniek als mijn maatje ziek wordt, nieuwe mensen vragen. Ook zelf op tijd rust nemen. Het gaat zoals het gaat. Met de stroom mee bewegen. De laatste week regende en stormde het. Tussen de buien en de storm door de poort opgezet aan de Reest.
Een week later dan gepland. Het gaf leuke reacties van het publiek: wordt dat de ark van Noach? Ondertussen verschenen her en der regenbogen. Ook merkte ik dat ik de poort naar Rust en Ruimte in mijn hart gesloten had. Dit is wel het grootste geschenk.
De oprit van mijn huis werd een buiten werkplaats.De houten vloer naar buiten verplaatst om de vorm te kunnen aftekenen en de bogen te kunnen zagen. Strakke spanningsbogen was mijn ideaal. De decoupeerzaag meanderde als de Reest.
Ewout heeft me geholpen bij de opstart en bij het bijna laatste eindje. Hulp vragen en opdrachten geven, dat heb ik nu geleerd. Geen paniek als mijn maatje ziek wordt, nieuwe mensen vragen. Ook zelf op tijd rust nemen. Het gaat zoals het gaat. Met de stroom mee bewegen. De laatste week regende en stormde het. Tussen de buien en de storm door de poort opgezet aan de Reest.
Een week later dan gepland. Het gaf leuke reacties van het publiek: wordt dat de ark van Noach? Ondertussen verschenen her en der regenbogen. Ook merkte ik dat ik de poort naar Rust en Ruimte in mijn hart gesloten had. Dit is wel het grootste geschenk.
Werk in uitvoering
Riviertje de Reest.

fotomontage van het model
Uitproberen in de "Kunst kwekerij" van Jan Piet van de Berg.
Douglashout van Staatsbosbeheer
200 meter douglasplanken. Er blijft uiteindelijk 1 plank over.

In de regen de bogen tot een geheel maken. (zie de achterste delen).